Bazen usanırız hayattan, sarılacak omuz arar ilk bulduğumuza sarılırız. Korkmayız, korkacaklarımızdan. Her şeyi basite alıp sanki bir at gibi kendi dogrularımız ile yola devam ederiz. Aslında bende böyleyim bende sizler gibi sıradanım. Her şeyi bende doğru bile bile yolun sonuna yaklaştım. Bir güldüm iki ağladım. Hep basit sebepleri kendimize dert edindik, eğleneceğimiz acıları kendimize zulüm ettik. Yorulduk çünkü kısır bir döngüde kaldık. Doğduk Yürüdük Yolumuzu bulamadık Öldük Hep aynı şeyleri tekrar ettik. Çünkü hepimiz bu kadarını öğrendik. Ögretmediler, yürütmeyi öğrettiler ve yolu göstermediler. Düştük el uzattılar, kalkmayı öğretmediler. Sonrada biz kendi dogrularımızı bulduk, uyuşmayan doğrular yüzünden her seferinde yenik düştük. İrademizi kimseye anlatmadım bizleri yanlış kalıplara sığdırdılar.