Uzaklardayız. Akıl alamayacak kadar da seviyoruz, var mı mesafenin bir önemi; sen solumda iken kadınım. Özlüyorum sadece. Onca hayal kuruyorum. Biliyor musun? Ben eskiden hayallerime kimseyi ortak etmezdim. Demek ki hayal kurmayı bilmiyormuşum. Şimdi seninle tonlarca hayalim var, vardı. Hepsi bir gün gerçek olmak üzere sana emanet ediyorum. Görüşürüz.

-A.Kağan Oğuz-
@goal_blog

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Resim
    Bazen usanırız hayattan, sarılacak omuz arar ilk bulduğumuza sarılırız. Korkmayız, korkacaklarımızdan. Her şeyi basite alıp sanki bir at gibi kendi dogrularımız ile yola devam ederiz. Aslında bende böyleyim bende sizler gibi sıradanım.     Her şeyi bende doğru bile bile yolun sonuna yaklaştım. Bir güldüm iki ağladım. Hep basit sebepleri kendimize dert edindik, eğleneceğimiz acıları kendimize zulüm ettik. Yorulduk çünkü kısır bir döngüde kaldık.  Doğduk Yürüdük Yolumuzu bulamadık Öldük Hep aynı şeyleri tekrar ettik. Çünkü hepimiz bu kadarını öğrendik. Ögretmediler, yürütmeyi öğrettiler ve yolu göstermediler. Düştük el uzattılar, kalkmayı öğretmediler. Sonrada biz kendi dogrularımızı bulduk, uyuşmayan doğrular yüzünden her seferinde yenik düştük. İrademizi kimseye anlatmadım bizleri yanlış kalıplara sığdırdılar.     
Devamı

BAL

Acimasizlik nedir sevgilim? Kirmak mi acimasizlik yoksa iskence etmek mi? Bence kirmak acimasizlik bu zamanlar seni cok kirdim acimasiz davrandim bazen kendimden şasiyorum hatalari kendimde degilde sende aradigimda oluyor ama insanin en buyuk hatasi kendindedir. Beni affet olur mu acimasizlikdan kurtulmama yardim et el uzat olur mu cunku bu dunya daha acimasiz ve seni bu dunyadan korumam gerek. Cunku sen benim kalbimsin. Alacagim ilk nefes verecegim son nefesim. Hayatima anlam kattin izin ver hayatinda kirdiklarimi toparlayim. Cunku seni cok seviyorum
Devamı
İşte bir hayatın dönüm noktası tüm bunlar.   Tam vazgeçtim diyorsun ve arkana bakmadan edemeyip dönüp bakıyorsun. Arkanda sadece koskocaman bir boşluk. Neyin boşluğu bu? Anlamıyorsun. Ama hissizleşiyorsun. Hayatta var oluşunu sorguluyorsun ama yine cevap bulamıyorsun. En acısı ise tüm yaşantıların kısır döngü gibi her şeyin tekrarı halinde, kısaca hissizleşiyorsun.    Oturuyorsun mesela, başlıyorsun benim gibi yazıp dökmeye... Bir şey elde edemiyorsun. Fakat içinde bir rahatlama oluyor. Garip olan ise nereden başlayacağın hakkında bir fikrin yok. Başından başlasan iyice dağılıp darma duman olucaksın, sonundan başlasan kendine haksızlık edeceksin. Nerede nasıl, ne yapacağını bilmiyorsun sende; benim gibi, bizim gibi...     Yalnızca kalp kırıklıkları ile kalıyorsun, kaldığın gibi de tükeniyorsun. Bir med cezir oluyorsun kalbin ile beynin arasında. Gece oturuyorsun misal bir kitap okuyorsun ve hiç yapmayacağın şeylere başlıyorsun; ağlıyorsun, sövüyorsun, çizi...
Devamı